Wat is echografie?
Echografie is een specialisatie binnen de fysiotherapie. Echografische beeldvorming is een zeer bruikbare methode om musculoskeletale structuren als botten, gewrichten, spieren, pezen, kapsel en banden te bestuderen. Echografie geeft een directe weergave van beweging, functie en anatomie van het lichaam. Weefselschade na een (sport)blessure is met echografie goed te beoordelen. De mate van weefselherstel tijdens de revalidatie kan worden bewaakt.
Een voorbeeld is de schouder, waarbij de verschillende genoemde structuren duidelijk zijn af te beelden en te benoemen. Een belangrijk gegeven is hierbij, dat het gebruikelijke lichamelijke onderzoek weinig onderscheidend is bij schouderproblematiek. Een echografisch onderzoek levert sneller en meer informatie op.
Sinds 2011 heeft fysiotherapie en manuele therapie praktijk Langeraar de beschikking over een eigen echografieapparaat, de echomaster.128
Andere gebruikte termen voor echografie zijn: sonografie, ultrasonografie. Engels: (musculoskeletal) ultrasound imaging, diagnostic ultrasound.
Opleiding
Jan Zwanenburg gebruikt de echografie om (sport)aandoeningen van de schouder, elleboog, pols/hand, heup, knie en enkel/voet te beoordelen en de revalidatie te bewaken. Hij heeft de cursus musculoskeletal ultrasound gevolgd.
Hoe werkt echografie?
Bij de toepassing van echografie wordt gebruik gemaakt van hoog frequente geluidsgolven. Deze kan de mens niet horen. De golven worden uitgezonden door een zender(transducer genaamd) die geplaatst wordt op de huid. Deze tranducer is tegelijk ook de ontvanger van de golven die teruggekaatst worden door het lichaamsweefsel. De verschillende weefsels in het lichaam absorberen en weerkaatsen de geluidsgolven. Ze doen dat allemaal in verschillende mate. De transducer is verbonden met een computer. Deze vertaalt de geluidsgolven naar elektrische signalen die op het scherm verschijnen als grijswaarden. Op deze manier verschijnt op het scherm een echo afbeelding van de weefsels.
Hoe verloopt een onderzoek met echografie?
De patiënt neemt afhankelijk van het te onderzoeken gebied plaats op een stoel of op de behandelbank. Een transparante gel wordt tussen de transducer en het lichaam toegepast om een goed contact te verkrijgen en luchtbellen tussen transducer en huid te verdrijven. De onderzoeker “scant” het gebied, bestudeert de weergave op de monitor en bewaart indien gewenst een aantal relevante plaatjes. Het onderzoek is relatief snel en de patiënt voelt er veelal niet van. Soms kan bij het “scannen” van een gevoelig gebied een lichte pijn optreden. Het onderzoek duurt gemiddeld 45 minuten. De bevindingen van de onderzoeker worden u meegedeeld. Een verslag van onze bevindingen krijgt u mee.
